ถ้าคุณคิดว่า “วันสิ้นโลก” จะมาพร้อมซอมบี้หรือเอเลี่ยน… คิดใหม่ให้ไว! เพราะใน Humane นี่นะเหรอ มนุษยธรรม โลกที่ล่มสลายกลับมีตัวการเป็น “มนุษย์” เองล้วน ๆ และไม่มีใครใจร้ายได้เท่าเราทั้งนั้นแหละพ่อคุณ
เรื่องมันเริ่มที่โลกเข้าสู่ยุควิกฤต ประชากรมากไป ทรัพยากรน้อยลง แล้วรัฐบาลก็มาคิดสูตรเด็ด “ลดคนอย่างมีศีลธรรม” โดยสมัครใจ (หรือเปล่านะ?) ฟังดูมีอารยธรรมใช่มั้ย? แต่พอถึงบ้านครอบครัวหนึ่ง ที่ต้องตัดสินใจว่าคนในบ้านใครจะ “เสียสละเพื่อส่วนรวม” ความอบอุ่นของคำว่า “บ้าน” ก็ละลายเหลือแค่ความระแวง ความจริงใจกลายเป็นของหายากยิ่งกว่าน้ำมันดีเซล
ดราม่าภายในครอบครัวลุกเป็นไฟ เมื่อคำว่า “มนุษยธรรม” กลายเป็นแค่ฉากบังหน้า ทุกคนมีเหตุผลที่จะรอด…แต่ไม่มีใครอยาก “หายไป” กลายเป็นว่า เรากำลัง ดูหนัง ที่ไม่ใช่ไซไฟทั่วไป แต่คือกระจกสะท้อนความหน้าซื่อใจคดของสังคมที่บอกว่าตัวเอง “เจริญ”
ภาพยนตร์เรื่องนี้ไม่ได้มาเล่น ๆ กับความรู้สึก เพราะมันค่อย ๆ บีบหัวใจ จนแทบจะลืมหายใจ เหมือนโดนจับนั่งเก้าอี้เย็นในห้องที่ไม่มีหน้าต่าง แล้วยังโดนถามว่า “คุณพร้อมจะเสียสละเพื่อใคร?”
ถ้าอยากรู้ว่าความโหดเหี้ยมแบบเรียบหรูหน้าตาดีเป็นยังไง รีบไป ดูหนัง Humane นี่นะเหรอ มนุษยธรรม แล้วคุณจะรู้ว่า คำว่า “มนุษยธรรม” อาจเป็นแค่สติกเกอร์แปะหน้าศพทางอารมณ์เท่านั้นเอง.
